۵دسامبر ۲۰۲۵- یک مطالعه ی جدید  اخیر نشان داد که فعالیت بدنی اندازه‌ گیری ‌شده با شتاب‌ سنج، ارتباط محافظتی بالقوه‌ ای با بیماری کبد چرب مرتبط با اختلال متابولیک در نوجوانان(MAFLD)  دارد؛ به ‌طوری ‌که فعالیت بدنی بیشتر با کاهش خطر MAFLD همراه بود. این ارتباط به ‌ویژه در فعالیت‌ های بدنی روزانه آشکارتر بود. این پژوهش در دسامبر ۲۰۲۵در American Journal of Preventive Cardiology منتشر شد.

بار فزاینده بیماری کبد متابولیک در کودکان

بیماری کبد چرب مرتبط با اختلال متابولیک (MAFLD)، که پیش ‌ترNAFLD  نامیده می ‌شد، یک نگرانی رو به رشد جهانی، به ‌ویژه در میان نوجوانان است. شیوع آن در جهان حدود ۷.۴ درصد و در آسیا ۸.۵۳ درصد برآورد شده است. شواهد نشان می ‌دهد MAFLD کودکان اغلب سریع ‌تر از بزرگسالان پیشرفت می ‌کند و منجر به فیبروز و سیروز زودرس می ‌شود. از آنجایی که درمان‌ های دارویی برای کودکان محدود و بحث ‌برانگیز است، تغییر سبک زندگی- به ‌ویژه کاهش وزن ۷ تا ۱۰ درصدی- همچنان سنگ ‌بنای درمان محسوب می ‌شود. با توجه به کاهش سطح فعالیت بدنی نوجوانان و افزایش رفتارهای کم‌ تحرکی، در این مطالعه محققان از اندازه‌ گیری ‌های عینی مبتنی بر دستگاه‌ های پوشیدنی استفاده کردند، نه پرسشنامه‌ های خوداظهاری غیردقیق، تا ارتباط فعالیت بدنی و خطرMAFLD  را در جوانان بررسی کنند.

درباره ی این مطالعه

در این مطالعه مقطعی، محققان داده‌ های ۵۷۰۵ نوجوان ۱۲ تا ۱۹ساله را از پایگاه NHANES تحلیل کردند (۳۶۶۶ نفر از سال‌ های ۲۰۰۳–۲۰۰۶ و ۲۰۳۹ نفر از سال ‌های ۲۰۱۱–۲۰۱۴). فعالیت بدنی به‌ طور عینی با شتاب ‌سنج‌ های پوشیدنی ارزیابی شد: ActiGraph AM-7164 روی لگن (۲۰۰۳–۲۰۰۶) و ActiGraph GT3X+  روی مچ دست (۲۰۱۱–۲۰۱۴). سطح فعالیت به چهار دسته تقسیم شد و برای دوره‌ های روز (۷ صبح تا ۷ عصر) و شب (۸ شب تا ۶ صبح) بررسی گردید. تشخیصMAFLD ، بر اساس اجماع بین ‌المللی با استفاده از شاخص استئاتوز کبدی(HSI > 36)  به‌ همراه معیارهای اضافه‌ وزن، دیابت نوع ۲یا اختلال متابولیک انجام شد. محققان با کمک مدل ‌های رگرسیون لجستیک چند متغیره وزنی، با تعدیل سن، جنس، نژاد و درآمد خانواده، ارتباط فعالیت بدنی وMAFLD  را بررسی کردند.

یافته‌ های کلیدی

·  شیوع کلیMAFLD  در چرخه ۲۰۰۳–۲۰۰۶برابر با ۲۲.۶ درصد و در چرخه ۲۰۱۱–۲۰۱۴ برابر با ۲۰.۰ درصد بود. در چرخه ۲۰۰۳–۲۰۰۶، سطح بالاتر فعالیت بدنی به‌ طور قوی و پایدار با کاهش احتمالMAFLD  همراه بود.

·  یک روند واضح دوز–پاسخ در چهارک ‌های فعالیتی مشاهده شد؛ به‌ طور خاص، شرکت ‌کنندگان در بالاترین چهارک فعالیت بدنی(Q4)  نسبت به پایین ‌ترین چهارک(Q1) ۶۰ درصد احتمال کمتری برای ابتلا به MAFLD داشتند.

·  فعالیت‌ های روزانه و شبانه در چهارک Q4 هر دو اثر محافظتی داشتند، اما فعالیت روزانه ارتباط کمی قوی ‌تر نشان داد.

·  تحلیل زیرگروهی در چرخه ۲۰۰۳–۲۰۰۶نشان داد که در زنان ارتباط معکوس بین فعالیت بدنی و خطر MAFLD قوی ‌تر از مردان بود. در مقابل، تحلیل چرخه ۲۰۱۱–۲۰۱۴ پس از تعدیل کامل، ارتباط معناداری را نشان نداد.

استنباط بالینی: تمرکز بر حرکت در طول روز

این یافته ‌ها تأکید می ‌کنند که فعالیت بدنی همچنان سنگ ‌بنای مدیریت MAFLD کودکان و نوجوانان است، و فعالیت روزانه بیشترین اثر محافظتی را دارد. تمرکز بر ورزش بین ساعت ۷ صبح تا ۷ عصر می ‌تواند به ‌ویژه سودمند باشد، زیرا فعالیت شبانه ممکن است ریتم شبانه ‌روزی را مختل کرده و سلامت متابولیک را بدتر کند. از نظر بالینی، متخصصان کودکان و قلب باید بر حرکت روزانه و مداخلات پرشدت در نوجوانان تأکید کنند تا سلامت قلبی–متابولیک جامعه جوان بهبود یابد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/daytime-physical-activity-linked-to-lower-mafld-risk-in-adolescents-ajpc-study-december-2025-160015